COSITA LINDA

Güneş tembelce gökyüzünde kayıyor ve etraf sanki tuz ve hafiflikle nefes alıyor gibi. Tembel tembel kumla oynayan dalgalar, kahkahalar ve nefesler arasında, havayı titreten o meşhur "vay be" sesi duyuluyor. Dünya, yansımış ışığın parıltılarıyla sıcak, biraz da küstah bir bakışa küçülüyor. Gözümün gördüğü yere gitmek ve kendiliğinden bu kadar kırılgan bir şekilde bir araya gelmiş olanı bozmamak dışında hiçbir planım yok. Buradaki aşk drama değil, saçlardaki rüzgar ve yanındaki sıcak ten hakkında. Sözlere neredeyse hiç gerek kalmadığında bile sohbetlerin kendiliğinden nasıl aktığına dair. Ve sanki tüm bu gün, sadece ikisi için yaratılmış gibiydi, sadece hayatın akmasına izin verilirse gerçekten güzel olabileceğini kanıtlamak için.