Keltik Rock

Keltik rock, rock ve geleneksel Kelt müziğinin bir karışımıdır. Bu tür, gayda ve İrlanda flütlerinin sesini birleştirmesiyle bilinir. 1960'ların sonlarından beri İrlanda ve İskoçya'da ve Boston'dan Sidney'e kadar olan diasporalarda en çok göze çarpan türdür. Müzik ekosisteminde bu tür, folk rock ile keltik punk ve keltik metal gibi daha agresif melez türler arasında bir niş işgal etmektedir.

Tarihsel olarak başlangıç noktası 1960'ların sonu ile 1970'lerin başı olarak kabul edilir. İrlanda'da erken dönem sahnesini, mitolojik döngünün destansı öykülerini prog rock dramaturjisine aktaran Horslips oluşturdu. Brittany'de ise arpçı ve şarkıcı Alan Stewell, Breton arpının yeniden canlanmasına katkıda bulundu ve Keltik müziği büyük sahneye taşıdı. Keltik rock'ın etkisi birkaç yönde ortaya çıktı. Dünya rock sahnesine istikrarlı melodik formüller sağladı ve pop karışımında “standart dışı” enstrümanların normalleşmesinde rol oynadı - gaydalardan bombarda'ya kadar. Bugün Kelt rock, kültürel mirasın pratik bir modeli olarak önemlidir: yerel geleneklerin kimliklerini kaybetmeden küresel akımlarda nasıl yaşayabileceklerini gösterir. İleriki gelişmeler muhtemelen indie rock, elektronik müzik ve film müzikleriyle noktasal melezlemeler yolunda ve ayrıca Galiçya'dan Man Adası'na kadar yerel sahneler aracılığıyla gerçekleşecek. Bu sahnelerde yeni nesil müzisyenler Kelt rock'ı “türlerin karışımı” olarak değil, modern hikayeler için doğal bir dil olarak algılıyor.

Türün kanonu, birkaç önemli albümden oluşuyordu. Alan Stewell'in “Renaissance of the Celtic Harp” (1971) albümü, Breton harpını modern Keltik müziğin sembolü haline getirdi ve bu geleneğin konser salonlarına taşınabileceğini gösterdi. Horslips, “The Táin” (1973) ve “The Book of Invasions” (1976) albümlerinde mitolojik hikayeleri prog düzenlemelerle birleştirerek anlatı-rock modelini oluşturdu. İrlandalı Thin Lizzy'nin “Whiskey in the Jar” (1972) single'ı, daha geniş anlamda rock sahnesine ait olsa da, Kelt melodilerini ana akım radyolarda yerleştirmiştir. İskoçya'da Runrig, “The Cutter and the Clan” (1987) albümünde Gael rock formatını arenalar için kodladı, The Waterboys ise “Fisherman's Blues” (1988) albümünde blues rock ve İrlanda ritimlerinin bir albümde nasıl bir arada var olabileceğini gösterdi. 1980'lerde Moving Hearts, “Moving Hearts” (1981) adlı ilk albümleriyle yumuşak caz ve politik tonları paletlerine eklediler ve 1990'larda Capercaillie, “Delirium” (1991) albümünde Gaelic dilinde kadın vokalleri içeren stüdyo rafine versiyonunu sundular. Daha sonra Wolfstone, “The Chase” (1992) albümüyle rock gaydası konserlerin standartı haline geldi ve İrlandalı plak şirketlerinin derlemeleri ve BBC oturumları bu sesi yeni dinleyicilere yaydı.