Children of the Baked Potato

Uykusuzluk, kediler ve tek başına dans etmek - nedense herhangi bir antidepresandan daha iyi işe yarayan garip bir karışım. Sessizlikle baş başa gibi görünüyor, ama aslında kendi böceklerin, PlayStation'ın ve yere sürülen fıstık ezmesinin eşliğinde. Her şey kanepe, dergiler ve rastgele düşüncelerden oluşan bir kaos gibi görünse de, tam da bu karmaşada rahatlık doğar: salonun alkışları yerine aptalca “du-du-du” sesleri ve her zaman ev sahibinin tarafında olan birkaç mırıldanan seyirci.