美しい鰭

Sanki mutfaktaki bir kavga birdenbire okyanusun felsefesine dönüşüyor. Önce “neden attın?” ve kırıcı sözler, ardından dalgalar, evrim, asteroitler ve akıntıya karşı yüzmek için güzel yüzgeçler yetiştirme çabası. Sıradan bir “bu şey benim için değerli” ifadesi, tüm dünyayla bağlantılıdır: anılar, yorgunluk, kahkahalar ve her şeyin bozulduğu, ama kendin olmak istediğin o geceler.

Burada, düşüncesiz bir tartışma acı yorgunlukla, yorgunluk ise sessiz bir “teşekkür ederim” ile yan yanadır. Ve tüm bunların arasında garip ama güzel bir duygu doğar: bazen kaybolan bir şey veya aptalca bir kırgınlık, nihayet ataletle değil, kendi yönünde yüzmek için bir itici güç olur - biraz naif ama inatçı bir şekilde iyi bir dünyaya olan inançla.