2012

Lüks madalyaların köşe tozuyla yan yana durduğu gece sokakları, sanki başkasının fotoğraf albümünde dolaşmak gibi: altın karton kutunun yanında, gösteriş ve alışılmış endişe. Ses, sanki biri hem şaka yapıyor hem de tehdit ediyor gibi, mizah ve yüksek bahis üzerine oynayarak, bir anda patlar: “Çatıya çıktım, Örümcek Adam gibi uçuyorum” ve hemen ardından “Aptallar varsa ateş ederim”. İronik ve biraz gangsterce sıcak, bankta yapılan bir konuşma gibi, burada sözler hem koruma hem de kendi efsanesinin reklamını yapıyor.

Müzik, ara sokaktaki trafik ışıkları gibi geliyor: keskin, gereksiz süslemelerden yoksun, ama ritmi tutma becerisiyle. Kulağa, burada yarın için planlardan çok hayatta kalma ve stil olduğu hissi kalıyor - kendi ekseni etrafında dönen ve ya cesaret ya da iyi bir koruma gerektiren hayat. Cesaret ve basit sokak gözlemlerinin karışımı - neredeyse hip-hop ambalajında bir aile kroniği, her kıtada mahalleden bir hikaye daha var.