Prizonieri În Trecut

Bu şarkı, sanki geçmişin camla kaplı odası gibi, havası hala söylenmemiş sözlerin kokusuyla dolu. Burada, açıklamaktan yorgun düşmüş, ama hala ne kadar çok inandığını hatırlayan titrek bir ses duyuluyor. Bu sadece bir ayrılık hikayesi değil, aşk ve acının o kadar sıkı bir şekilde iç içe geçtiği bir içsel mücadelenin kroniği ki, birinin nerede bittiği, diğerinin nerede başladığı hemen anlaşılmıyor.

Burada çok fazla dürüstlük var: umutların gerçeklikten daha yüksek olduğu ve anıların bilince istenenden daha sıkı tutunduğu itirafı. Ama gözyaşları ve telefonun sesleri arasından bir ışık beliriyor - kendine söz vermek, toparlanmak ve yoluna devam etmek, kalbin hala eski ismi fısıldasa bile.