Honey

Eskiden canımı sıkan tatlı bir kelime. “Hani” alaycı, ‘süiti’ iğneleyici, “sevimli” ise imalı bir anlam taşıyordu. Bir gün biri bunu zehirli bir şekilde, üstünlük taslamadan, sadece korunmaya ihtiyaç duymayan bir sıcaklıkla söylediğinde her şey değişir.

Burada her şey, alışılmış küçük anlamların tersine dönmesiyle ilgili. Tek bir dokunuşun, onlarca incitici tonlamayı silip süpürebileceğiyle ilgili. Müzik bu rahatlamayı soluyor sanki - parlak, yapışkan, güneşin altındaki bal gibi. Ve her satırda, nazik bir kelimenin birdenbire silah olmaktan çıkıp yuva haline geldiği o nadir duygu hissediliyor.