夜に駆ける

Sanki akşam, gerçekliğin nerede bittiğini ve anıların nerede başladığını unutmuş gibi. Hava, yağmur öncesi gibi yoğun, sözler ise sanki kırılgan bir şeyi rahatsız etmekten korkar gibi sessiz. Bu şarkıda her şey çözülüyor: ışık, ses, nefes - sadece birinin yanında olduğu hissi kalıyor, ama şimdi geriye sadece onun gülüşünün sıcak gölgesi kalıyor.

Müzik, camdan akan su gibi akıyor ve her akorda biraz veda, biraz umut, biraz “en azından böyle olsun” var. Kesmeyen, yatıştıran o hüzün. Çünkü muhtemelen tüm hikayeler sona ermek zorunda değildir - bazıları sadece pencereden batan güneş gibi sessizce erir.