Esa Estrella

Her zaman, dişlerini fırçalarken, haberleri okurken ya da sadece pencereden dışarı bakarken, o yıldızın tekrar parladığını gördüğünde, aklına gelen bir kişi vardır. Acı verici değil, sadece içinden hafif bir yankı geliyor: “Şu anda ne yapıyorsun?” Her şey çoktan geçmiş gibi görünüyor, ama hafıza inatçıdır - gülüşleri, gözleri, aptalca alışkanlıkları, yüzlerce kez izlediğin ama yine de izlemeye devam ettiğin bir filmin fragmanı gibi önüne getirir.

Şarkı, hatıralarda gece yürüyüşü gibi geliyor - fenerler, yağmur kokusu ve hiçbir şey talep etmeyen, sadece var olan aşkın sessiz inatçılığıyla. Kaçamayacağın, daha çok sessizce yanında yürüyüp gökyüzüne gülümsediğin, sanki orada, diğer tarafta da biri yukarı bakıyormuş gibi.