CIEL

Ortaya çıktı - sanki gerçeklikte bir arıza varmış gibi. Bir insan değil, yağmur ve elektrik kokulu bir serap, mantığı bozan ve unutulmuş tüm rüyaları hatırlatan bir serap. Dünya aynı gibi görünüyordu - arabalar çalışıyor, saatler tik tak ediyor, kahve soğuyordu. Ama havada bir şeyler ters gidiyordu: çok aydınlık, çok sessiz, sanki bir büyüden sonra, mucize mi oldu yoksa sadece bir hata mı oldu bilemiyormuşsun gibi.

Ve uyarıldık: sihir yakında. Ama kimse onun, kalbin ritmini bozan bir sesi olabileceğini söylemedi. Her şey bittiğinde, geriye sadece bu garip tat kalıyor - sanki rüyada, var olmayan birini sevmiş gibi.