92i veyron

Lüks ve asfalt yan yana duruyor, sanki biri kirli bir tampona altın bir çıkartma yapıştırmış gibi - neşeli, cüretkar ve kendini alaya alma sınırında. Burada Lamborghini, Ritz ve kuralları yazmış olanlarla sonsuz bir tartışma var: kazananlar mitler uydurur, kaybedenler ise kendi hikayelerini. Dışarıdan görünen parlaklık bir maske gibidir, onun arkasında ise yaralı mizah ve kendi yaraları için kadeh kaldırma alışkanlığı vardır, cebinde ise her zaman vaat edilenler bulunmaz.

Parlaklığın altında sokaktaki keskin koku hissediliyor: bazen sert, bazen kaba, ama dürüst - bloklar, ihanetler ve bir sonraki hamleden geri dönmeyenler hakkında. Bu bir manifesto ya da kahramanlığa çağrı değil, daha çok şöhret ve hayatta kalma arasındaki seçimin bazen yarı karanlıkta yapıldığına dair bir günlük notu. Ve bir yerlerde motor gürültüsü devam ederken, geriye sadece kadeh kaldırmak kalıyor - kendimiz için, gerçek için ve kargaşada bile kendi tacımızı bulabileceğimiz için.