Meuda

Şehir sanki bayram ve endişe arasında donmuş gibi - gökyüzü gri, fenerler kararsız düşünceler gibi yanıp sönüyor. Sokak soğuk, içerisi daha da soğuk. Seslerde, çok şey görmüş ve çok erken olgunlaşmış insanların yorgunluğu duyuluyor. Burada masalların yerine raporlar ve silah sesleri, mucize beklemek yerine sadece boğulmadan dayanma alışkanlığı var.

Ama bu kasvetli kronikte yine de insani bir şey var - terk edilmiş bir pencerede yanan bir ışık gibi. Betonun arasında biraz şefkat, silah sesleri arasında biraz umut. Noel artık bir bayram değil, sadece takvimde bir tarih olsa bile, yine de birileri bir yerlerde sıcaklık bekliyor. Bir dakikalığına bile olsa.