Jamal

Deniz kokuyor, sonra da çok hızlı gelen başarının hafif yorgunluğu. Her şey parlıyor - sanki hayat tesadüfen para ve dumanla aşırıya kaçmış gibi. Burada kimse hayal kurmuyor - kim ayakta kaldı sayılıyor. Satır aralarında, boğuk kahkahalar ve yeni parlaklığın altında gizlenmiş acı var. Kalpler sonuna kadar açık, ama sadece oraya rüzgar girmesin diye - duygulardan değil, otoyoldan gelen rüzgardan. Şehir ağzı açık uyuyor ve ritim, uzun zamandır tamir edilmesi gereken bir motor gibi uğulduyor.