Tie you down

Bazen aşk, güller ve şampanya değil, sessiz bir “istersen kal”dır. Kendinden emin olmak yerine, şaşkınlık ilişkinin fon müziği haline gelir. Sanki yanında sıcaklık var, ama her hareket, güneş ışığını elleriyle tutmaya çalışmak gibidir. Her şey belirsiz, her şey hassas, her şey yanlış ve aynı zamanda korkunç derecede canlı.

Şarkıda, yetişkin duyguların ebedi ikilemi var: bağlanma arzusu ile boğulma korkusu arasında. “Benimle ol” ile “özgür ol” arasında. Kalp, yabancı bir nefesle aynı ritimde atıyor, ama kafa fısıldıyor: alışma. Ve ortaya bu garip kimya çıkıyor: hüzünlü bir tat bırakan mutluluk, aşkın bir ev değil, açık bir pencereye benzediği zaman.