灯を護る

Bazen dünya sanki griye dönüşüyor - eski bir film gibi, yüzlerin yerine sadece konturlar kalıyor. Yine de bu soluk dekorun içinde, birinin unuttuğu bir masa lambası gibi, minik bir ışık parıldıyor. Umut için değil, sadece tamamen karanlık olmaması için.

Görünüşe göre, mutluluk burada yüksek sesli sözlerde ya da sonsuz vaatlerde değil. Mutluluk, paslı kilit yine açılmasa bile, inatla ilerlemede. Elini uzatmakta, yüz kez yanmış olsa bile. Çünkü belki de bu sefer cevap verecekler. Ya da en azından biraz daha ısınır.

Şarkı, sayfalar arasındaki nefes gibidir. Sessiz, inatçı ve kırılganlığında parlaktır. Her şey geç olduğunu fısıldasa bile pes etmeyenler hakkındadır. Tüm dünyayı nihai karanlıktan koruyan küçük bir ışık gibidir.