Die Besten bleiben

Sonbahar ve yorgunluk kokuyor - işlerden değil, her zaman güçlü olmaya çalışmaktan kaynaklanan yorgunluk. Göğsümde sanki beyaz bir sayfa var: temiz, ama biraz da boş. Bir zamanlar hayaller daha gürültülüydü, kahkahalar daha temizdi, ama şimdi her gün, ayaklarınızın altındaki toprak titriyor olsa bile ayakta durmayı öğretiyor. Ama bu kırılganlıkta bir güç var: küçük bir ışık yanarken ilerlemek, çünkü o ışık sadece yolu aydınlatmakla kalmıyor, bir zamanlar yanınızda yürüyenlerin anısını da aydınlatıyor.

Her şey kusurludur - ve şükürler olsun ki öyledir. Çünkü sadece çatlaklarda canlı olanı görebiliriz. İyilik ve acı, mevsimler gibi yer değiştirir, ama en iyileri kalır - sessizce, inatla, sonsuza kadar.