my tears ricochet

Bazen aşk sessizce değil, gürültüyle ölür, sanki biri odaya eski yeminlerin parçalarını saçmış gibi. Hala duman kokusu var, gözyaşları duvarlardan sekerek uçuyor - ve ölü bir duygu bile karşılık veren bir yankı olarak devam ediyor. Bu müzikte veda töreninden bir şeyler var, konuklar senin için değil, kendileri için ağlıyorlar - kurtaramadıkları, tutamadıkları, güzel bir şekilde ayrılamadıkları için.

Soğuk ihtişam, kirpiklerdeki kül ve kaybedecek bir şey kalmadığında hissedilen o garip rahatlama. Her nota, her şeyin hatırlattığı boş bir evde atılan bir adım gibi: bazen hayalet olmak, kalmanın tek yoludur.