Blowing Smoke

Eski duyguların, alaycı bir özeleştiri tonuyla yeniden gözden geçirilmesi gibi geliyor - sanki biri sonunda dolaptan başkalarının gömleklerini atmış ve bunu yaparken yüksek sesle ıslık çalıyor gibi. Burada acıdan değil, açıklıktan bahsediliyor: bir insan hakkında her şeyi bildiğinizde, kanepede en sevdiği poz ve etkileyici sözlere olan zaafı da dahil, bu bilgi sizi artık titrektirmiyor. Aşk geçmişte kaldı, ama gözlemler kaldı - keskin, isabetli, o kadınsı zekâ ile, ki bu zekâya bazen gülmek, bazen ayakta alkışlamak geliyor.

Şarkı, sanki ayrılıktan sonra evi temizlerken dinlediğiniz türden bir şarkı: toz uçuşuyor, pencereler sonuna kadar açık, dudaklar her satırı mırıldanıyor. Ve bir yerlerde, kırgınlığın acısı ile rahatlamanın hissi arasında, birdenbire komik geliyor - çünkü tüm bunlar artık film, hayat değil.