Tough Love

Bazen ayrılık, buluşmadan daha gürültülü olur. Özellikle de tren yolculuğunda, her yabancı insanın, peronda bekleyen kişiden daha sevimli olduğu durumlarda. Bunda tuhaf bir rahatlama vardır - sanki tüm bu zaman boyunca sessizce boğan düğüm sonunda çözülmüş gibidir. Birkaç yudum özgürlük, biraz ironi, biraz acı - ve ileri, yeni insanlara, nehir kenarındaki barlara ve samimi sohbetlere.

Yirmili yaşlarda basit bir farkındalık gelir: tahammül etmek zorunda değilsin, kurtarmak zorunda değilsin, rahat olmak zorunda değilsin. Sadece alıp gitmek mümkün - Boston'a, kendine, nereye olursa - ve geriye bakmamak. Çünkü gerçek “ağır aşk” birine değil, kendine karşıdır, sonunda dramayı değil, huzuru seçtiğinde.