Normal Thing

Ekrana aşık olmak - oldukça normal bir şey. Orada ışık her zaman doğru, diyaloglar prova edilmiş ve kahramanın ruhsal krizi yaşarken kimse yüksek sesle cips çiğnemiyor. Her şey güzeldir, ta ki televizyon kapanana kadar - ve geriye sadece siyah camda, sanki bir yerlerde gerçekten bir şey olmuş gibi garip bir hisle bakan bir yansıma kalana kadar.

Bu şarkı, hayali insanlara ve sinema dünyasında yaşayan kendimizin versiyonlarına duyduğumuz sempatiyi itiraf etmek gibidir. Orada her şey senaryoya göre ilerler, duygular sahnelere ayrılır ve final önceden bellidir: “tekrar görüşürüz”. Sadece tarih yok. Nazik, biraz acı, o yetişkin anlayışıyla, bazen illüzyonların gerçeklikten daha iyi iyileştirdiğini bilerek.