WIĘCEJ DYMU

Duman kalabalığın üzerinde yükseliyor, ışık gözleri kamaştırıyor ve her şey kaotik bir güç ve çılgınlık ritüeline dönüşüyor gibi. Burada kimse anlam aramıyor - herkes sadece “daha fazla duman” istiyor. Gürültü, küfür, ateş ve kahkaha tek bir titreşimli dalga halinde karışıyor ve son bas sesine kadar devam ediyor.

Bu gürültüde özel bir özgürlük var - kaba, çıplak, neredeyse çocuksu. Hiçbir şeyi kanıtlamaya gerek yok: sadece zıpla, bağır, sahneyi yık ve ter içinde gülümse. Övünme bile cesaret gösterisi gibi değil, kaosa olan sevginin itirafı gibi geliyor.

Bu müzik değil - sınırların ve kuralların eridiği bir sıcaklık. Her şey ya da hiçbir şey, ritim çalarken. Ve sonra - boğuk kahkahalar, kulaklarda çınlama ve hayatın bu kadar basit, kirli ve gerçek olabileceğinden kaynaklanan garip bir mutluluk hissi.