カメレオン

Bu seste dünya sanki camdan nefes alıyor gibiydi - her şey görünüyordu ama dokunulamazdı. Eski istasyonun yankıları, kelimelerin arasında hafif paslı bir rüzgar ve bir zamanlar bakışının son gölgesine kadar tanıdık olan bir insan bir yerlerde. Şimdi sanki yeni renklerle parlıyor, yabancı ama acı verici derecede güzel. Parça, aniden başlayan yağmur kokuyor: önce anılarda hafif bir dalgalanma, sonra eski duygu tonlarını silen bir fırtına. Ama silinenin yerinde birdenbire yeni bir şey beliriyor - daha iyi, daha kötü değil, sadece farklı. Ve bu değişkenlikte sessiz bir teselli var: Fırçayı tekrar eline almaya cesaretin varsa, en gerçekleşmemiş şeyler bile tuvalde yaşamaya devam ediyor.