NINAO

Gerçekliğin bitlerin gürültüsü ve anıların yarı katmanlarında çözüldüğü, gerçekliğin sınırında bir rüya. Burada kelimeler geçmiş hataların yankısı gibi geliyor - biraz pişmanlık, biraz cesaret, ve hepsi gecenin yoğun perdesiyle örtülü. Müzik sanki duman ve neonun içinden geçiyor, kalp ise hayatta kalabileceği bir ritim arıyor. Her seste, hatırlamamaya, sadece ilerlemeye, el yordamıyla da olsa, inatçı bir çaba var. Kendi tarzında güzel oluyor: biraz kaybolmuş, biraz kahramanca, uzun zamandır ışığı beklemeyen, ama yine de ona doğru gidenler gibi.