La vida en rosa

Dünya birdenbire pembe filtresini kaybettiğinde, her şey çok keskin görünür - tıpkı partiden sonraki sabah gibi. Ama tam o zaman gerçekleri ayırt etmeye başlarsınız: nerede parlaklık güneşten, nerede gözyaşlarından geliyor. Ve büyümek üzüntü değil, netlik demek olduğu anlaşılır. Kapıdan çıkmanın ne kadar korkutucu olduğu, ama yine de adım atmanın, çünkü korkunun ötesinde hayatın olabileceği hakkında.

Kulağa hafif bir veda kartı gibi geliyor: biraz nostalji, biraz umut ve satır aralarında bütün bir evren dolusu sıcaklık. Müzik sanki omzunu okşuyor ve fısıldıyor: korkma, gül soldu ama kokusu kaldı.