Down

Kalp grev yapmaya karar verdiğinde ve kafa hayatta kalma toplantısı yaptığında. Her şey planlandığı gibi gidiyor gibi: kahve, iş, hikayeler. Sadece arka plan sesleri sanki kısılmış gibi oldu ve hatta o arsız, lisanssız psikolog kedi bile nedense mırlamıyor. Parçada, aşkın üretimden kalktığı ancak kalıntıların hala duygu deposunda dolaştığı o hal anlatılıyor. Gitmek istemeyen bir anı gibi geliyor: Biraz drama, biraz dans pisti, bedenin yerine ruhun hareket ettiği, çünkü bedenin sadece üşendiği. Oradaki acı tiyatral değil, gündelik bir acıydı - katarsis etkisi yaratmayan bir yağmur gibi sessiz, yapışkan. Ve "unut" ile "ya sonra" arasında bir yerde, bilinmeyen numaralara bir daha cevap vermeyeceğine yemin eden kalp yeniden yankılanır.