Esibizionista

Her şey, o tehlikeli derecede büyüleyici, gözlerini hemen kaçırmanın en iyisi olduğu o ışıltıyla başlar. Ama kim uzaklaştırıyor? Kalp her zamanki gibi aklın önünde ve işte oyun başladı bile: milyon dolarlık bir gülümsemeyle, bir kuruşluk doğrulukla ve utanma belirtisi olmadan ana karakter. Etkileyici bir şekilde nasıl ortaya çıkılacağını ve sanki bu da şovunun bir parçasıymış gibi nasıl ayrılacağını biliyor. Ve sonra duşta sadece düşünceler ve ironik bir "olur böyle şeyler" kalır. Düzgün bir evden gelen kız, nabzı aksini gösterse de acı çekmiyormuş gibi davranıyor. Ancak, klişelere düşmek onun tarzı değil. Alkış isteğiyle egzotik bir sergiye duyulan sevgidense, özsaygıyla yalnızlık daha iyidir. Melodi gülüyor, göz kırpıyor ama yine de acıtıyor. Çünkü en iyilerin ve en dikkatlilerin bile başına gelir. Ve sonra sadece tekrar eden bir cümle kalır: "succede" olur.