MANESKIN

Her şey, sanki kokain ve neon altında bir şehir gibi parlıyor, gürültü yapıyor ve dönüyor. Paranın kükürt gibi koktuğu, özgüvenin pahalı parfüm gibi koktuğu bir dünya. Sözler çakmak çakması gibi geliyor: keskin, kendinden emin, hafif bir serbestlik tadıyla. Burada her kıta kendi kendine, küstahlığa, başarmaya bir tost. Müzik, kaputun altındaki motor gibi acımasızca, uzun zamandır normlara aldırmayan, düzenli bir kalp atışıyla kükrüyor. Satır aralarından, övünme kılığına bürünmüş bir özlem sızıyor: sanki tüm bu lüks, artık tedavi edilemeyen bir şeyin sadece ağrı kesicisi gibi. Her şey hayat gibi, çok uzun süre canlı yayınlanan bir hayat gibi güzel, parlak ve biraz çılgın.