Non lo Sai

İtirafla sınırda olan sarhoş bir hassasiyet. Sanki bir insan anılarını daha koyu bir şeyle karıştırılmış bir bardak Sprite'ın içinde boğmaya çalışıyor ama duygular yine de baloncuklar gibi yüzeye çıkıyor. Aşk ve alışkanlık arasında, kazananı olmayan ebedi bir savaş vardır. Konserleri, faturaları ve pahalı çantalarıyla sanki artık başka biri gibi, ama adını söylemek yeterli, tüm havalılıklar uçup gidiyor, geriye sadece o gözleri özleyen bir çocuk kalıyor. Her satır, kimsenin istemediği ama yine de patlak veren bir itiraf gibi geliyor. Buradaki aşk romantik değil, içten içe tırmalayan, tütün, yorgunluk ve pişmanlık kokan bir aşk. Kendine bile inanmazken sadık kalmak zor. Ama bir kez bile canlı kılan şeyi bırakmak daha da zor.