le scarpe slacciate

Dondurulmuş aşk şarkıları, buzlukta yazın kalıntıları gibi: Güneş gibi kokuyorlar ama artık ısıtmıyorlar. Çevredeki her şey, yabancı şeylerin yörüngesine takılmış gezegenler gibi geçmişi hatırlatıyor. Buzdolabı bile kırılan vaatlerin ritmine uyum sağlamış gibi uğulduyor. Bu seste her şey, en önemli karede takılıp kalan bir filmi yeniden başlatma girişimi gibi. Nafile: internet duyguları yakalamaz, sinyal geri dönmez. Sadece yaz kokusu, inmiş lastikler ve içine sığmayacak kadar dolu bir sırt çantası olmasaydı ne olabileceğine dair bir hayalet gibi avuç içlerinde hala duruyor. Müzik, sanki kendine ağlamayacağına söz vermiş ama kalbi yine ikiye ayrıldığında yine de kıkırdayan biri gibi, acı ve kendi saflığına gülmek arasında gidip geliyor.