No Bailes Sola (NSM25)

Uzun bir aradan sonra gelen bir gülümseme, temmuz sıcağında içilen ilk yudum soğuk maden suyu gibidir. İlk başta alışılmadık gelir, ama sonra o kadar lezzetlidir ki, durmak imkansızdır. Dans adımları birbirine bağlanır, sanki şehir durur ve sadece müziğe yer bırakır. Burada yalnızlığa yer yok: tek başına gelmiş olsan bile, ritim yine de bir partner bulur - vitrinin yansımasında ya da gülümsemeyle uzanan rastgele bir elde.

Biraz drama, biraz cüretkar romantizm ve tüm bunlar plaj, partiler ve hikayelerde yazışmaların arka planında. Her satırda ısrarcı bir “tek başına dans etme” var, sanki etrafta bu kadar ışık ve sıcaklık varken bu hayatın ana kuralıymış gibi. Ve bir zamanlar kalbi çalmaya çalışmış olsalar da, şimdi sadece bas sesine ve müzikte kaybolan kahkahalara tepki veriyor.