Que Alguien Me Diga

Sanki biri havayı ikiye bölmüş ve düşüncelerin sürekli takıldığı pürüzlü bir kenar bırakmış gibi. Kelimeler boş bir bardağa taşlar gibi dökülüyor - yankılı, cevapsız. Burada acı teatral değil, sessiz, yapışkan, kulaklarda çınlamaya başlayan türden. Karanlıktan korku ve çok büyük görünen gelecek, geçmişle iç içe geçmiş, sanki bir ip üzerindeki iki düğüm gibi.

Ve bu kaosun ortasında - boğulmamaya çalışmak: fısıldayarak kendine “lo estoy intentando” hatırlatmak, sessiz kalmak yerine bağırmak, seslere can simidi gibi tutunmak. Müzik sanki bu içsel fırtınayı dinlemiş ve onu ritme dönüştürmüş: yorgun, boğuk, ama yine de canlı. Parça, bazen büyümenin ilham verici değil, boğucu olduğunu anlatıyor - ama orada, en dipte bile, nefes alıp kendi sesini duyabilirsin.

Yapımcı: Estani