Si Sabes Contar

Kumbia ritminde ayrılık, acıların çınlayan trompetler ve neşeli ritim eşliğinde sunulduğu, diş ağrısı içinde dans edildiği zamandır. Sözlerde çok kesin ifadeler var: “aramayın, beklemeyin, dokunmayın” - sanki geçmişin kapılarına mühür vurulmuş gibi. Ama müzik işini yapıyor: trajedi yerine, ışıklar, alkışlar ve hafif bir alaycılıkla kalpten şenlikli bir sürgün oluyor.

Bu hikayede geri dönüşe yer yok - ne ellerle, ne sözlerle, ne de düşüncelerle. Ve bu özellikle hoş: burada acı bile dans eden bir neşeye dönüşüyor, her adım kayıp değil, özgürlük hakkında.