チェリー

Eski fotoğraflar gibi ses veren şarkılar vardır - biraz solmuş, ama bu yüzden daha da sıcak. Burada da tam olarak böyle bir his var: yol kıvrımlı, güneş yeni doğuyor ve önümüzde gelecek vaat ediyor - gürültülü, öngörülemez, ama bizim. Hafızada ise detaylar kalıyor: sarı kum, çimlere düşene kadar kahkahalar, saklamaya gerek yokmuş gibi görünen mektuplar, ama yine de elimiz onları atmaya yetmiyor.

“Seviyorum” kelimesi klişe gibi değil, içimizdeki fırtına bizi ayaklarımızdan devirmek üzereyken dayanabileceğimiz bir destek gibi geliyor. Bu kelimede güç ve aynı zamanda kırılganlık var - mutluluğu yaşadığımız yerde tekrar buluşma arzusu. Ve bu hassasiyet ve hafif acının karışımında garip bir güven doğar: istediğiniz gibi yaşayabilirsiniz - dürüstçe veya kurnazca, kayıplarla veya kazanımlarla, ama her zaman bahar rüzgârının bir gün yine o buluşmayı getireceğine inanarak.