4h44

Bu satırlarda yorgunluk ve hassasiyet karışımı hissediliyor. Burada sonsuz beklemeler, uykusuz geceler ve belki de bir ara vermeli diye düşünceler var - ama kalp yine de aynı yüze dönüyor. Para arka planda parıldıyor, ama asıl motif banknotlar değil, çatlamış ama hala ince bir iplikle tutunan bağı korumaya çalışmak.

Bu, süslemeyen bir itiraf gibi geliyor: “istiyorsan bekleme”, ama satır aralarında yine de bekleyecekleri anlaşılıyor. “İşlerle meşgulüm” ile “her gece seni düşünüyorum” arasındaki çelişki, metni kendi kendisiyle bir diyaloga dönüştürür. Ve bu garip sokak soğuğu ile neredeyse ev sıcaklığı karışımı içinde, aşkın ritim kadar yüksek sesle çaldığı bir müzik doğar.