Elizabeth Taylor

Parlak kapak her zaman mutluluk anlamına gelmez. Spot ışıkları altında, her yeni hitin arzu edilen kalma hakkı için bir sınav olduğu yabancı beklentiler içinde kolayca kaybolabilirsiniz. Elmaslar parıldıyor, ama soğuk, gürültülü restoranlar güvenilmez konuşmalarla dolu ve en lüks adresler bile boşluk hissinden kurtarmıyor.

Merkezde, gerçek bir şeye duyulan özlem var: hediyeler ve statü değil, yarın da aynı yüzün yanında olacağına dair o nadir güven. Gözyaşları, eski filmlerdeki divalar gibi mor olacağına söz veriyor, ama içte bu, podyumda tek başına kalma korkusu. Ve bu lüks ve kırılganlık kontrastında, beyaz elmaslar kadar parıldayan özel bir melankoli doğuyor.