Pétunias

Geceler nadiren uykuya dalmakla geçiyor ve kafamda tek bir hesap dönüp duruyor: kağıt üzerindeki sıfırlar, herhangi bir beğeniden daha gürültülü. Motor sesi, sahil ve güneş yanımda, sanki başarı coğrafya gibi: her zaman sahile yakın ve herkesin hoparlörlerinde. Her şey ihtiyatlı bir anlaşma gibi görünüyor: iş her cümleye dahil edilmiş, kişisel olanlar ise özenle “masaya” bırakılmış.

Alışılmış “haterlar”ın istatistiğe dönüştüğü yerde satirik bir gülümseme var - üç milyon ve biraz da kıskançlık üstüne. Çevremizdeki insanlar bazen eski bir filmdeki karakterler gibi - güzel bir şekilde, petunyalar arasında öldüler; hainler eski arkadaşlardan daha sık ortaya çıkıyor. İroni, “sokaklar” hakkında yüksek sesle konuşanların, kendileri uzun zaman önce rahat koltuklara geçmiş olanlar olması, gerçek mücadelenin ise huzuru ve cüzdanı korumak için olması.

İlan edilen ilkeler ile gerçek arzular arasında, dans etmeyi başaran bir gerilim vardır. Övgü ertelenmiştir, ancak ödüller zaten duvarda asılıdır - ama onlardan gelen sıcaklık doğrudan değil, gitar telinden gelen gibi: titreşim kalır, dokunuş ise temkinlidir. Bütün bu hikaye bir itiraf değil, özenli bir duygu listesidir: yüksek sesle, yoğun, bir parça ironi ve işlerden oluşan koruyucu zırhla.