Dis-moi que tu m'aimes

Kaba sözler ve haydutça saldırılar burada gizlenmiyor, aksine içteki çatlakları vurguluyor. Hız, gürültülü motorlar ve cesaretin ardında garip bir sıcaklık hissediliyor: sevgisiz kalma korkusu ve birinin yine de zırh, paraşüt, yumuşak iniş olacağı umudu. Bu, ideal çift hakkında bir şarkı değil, etraflarındaki dünya engellerle dolu olsa bile birbirlerine tutunan iki kişinin hayatta kalma öyküsü.

Her şey inatçı bir şefkatle itiraf gibi geliyor: şakalar, tehditler ve yeminler arasında basit bir arzu sızıyor - “seni seviyorum” demeleri. Hayat 250 km/s hızla otoyolda koşarken, arkada geçmiş gürültüyle akarken, önümüzde yine de ışıklı bir tünel beliriyor - orada rahatça nefes alabilir, aynı şakalara gülebilir ve düşmekten korkmayabiliriz.