Invisible

“Görünmez” modunda yaşamaya alışkın olanlar için bir soundtrack - sanki kapüşonlu bir şekilde sokaklarda yürüyormuşsunuz gibi, ama içinizde bir fırtına kopuyor. Boş merdivenlerdeki adımlar gibi yankılı bir ritim, uykusuz bir gecenin ardından kafanızdan uçup giden düşünce parçaları gibi sözler. Burada parlak resimler yok, sadece gerçekliğin sert çıtırtısı var: para gelir ve gider, arkadaşlar bir yanınızda, bir yoklar, umut ise bavul ile tren istasyonu arasında bir yerde kaybolmuş gibidir.

Ama bu kasvetli retoriğin arkasında garip bir hassasiyet var: düşmemeyi sağlayan bir azim. Müzik bir kalkan gibi geliyor - gösterişli değil, basit, işlevsel. Bu parça gösteriş için değil, dünya kurallara aykırı davransa bile ayakta kalmaya alışkın olanlar için.