When It Was

Benzin, ateşin ısısı ve yaz aşkı gibi yapışkan ve tatlı bir şey kokan anılar vardır, sonbahara kadar sürmeyen. Pencereler soğuktan değil, “sonsuza kadar” gibi görünen iki kişinin nefesinden buğulanırdı. Şimdi bu satırlarda yabancı isimler, yabancı eller, aynı kulaklıkta yabancı bir şarkı var. Ve sanki artık bırakma zamanı gelmiş gibi, ama hafıza inatçı bir şeydir, kalp pes edene kadar filmi geri sarar. Üzücü bir ironi, her şeyin yerinde kalmış olması: yol, müzik, hatta rüzgar bile aynı. Sadece kadrajda artık sen yok.