The Fate of Ophelia

Bir zamanlar dünya bir bataklık gibi görünüyordu - yapışkan, umutsuz, her gün üç perdelik bir drama gibi uzayıp gidiyordu. Ve birdenbire - bir parlama. Biri sisin içine bir projektör tuttu: kurtarıcı ya da prens değil, daha çok karanlığı izlemekten sıkılmış bir kundakçı. Ve bu yangında aniden sıcaklık hissedildi.

Küllerden masalsı bir kahraman değil, kendi zihninde boğulmaktan yorgun düşen bir kadın yükseliyor. Onun kulesi, bir hapishane değil, iyi bir gözetleme noktasıymış. Yukarıdan görülebiliyor ki, trajik Ophelia'ya dönüşmeden de yaşayabilir, yanabilir, hata yapabilir ve hatta sevebiliriz. Sadece birinin ellerini tutmak, taç yerine küller, kurtuluş yerine kıvılcımlar varken.

Bu şarkı, mutluluk için değil, yeniden nefes almak istemek için kurtarılanlar hakkında. Yüksek sesle, uykusuz, artık dokunmaktan korkulmayan bir ateşle.