Weit weit weg

Bazen acı, kibar bir rica olarak maskelenir: “Git, geç olmadan.” Neredeyse şefkatli bir şekilde kulağa gelir, ama altında suçluluk, korku ve kalan şefkatin karıştığı bir çatlak vardır. Burada gösterişli bir drama yoktur, sadece uzun zamandır birbirleri için yara haline gelmiş iki kişi vardır. Biri yabancı bardağın içindeki zehir, diğeri ise bunun nasıl biteceğini bilmesine rağmen hala içmeye devam ediyor. Dünya yanıp kül oluyor, ama elini tutma alışkanlığı, kendini koruma içgüdüsünden daha güçlü çıkıyor. Ve tuzlu gözyaşlarının tadı ile yazın soğukluğu arasında bir yerde dürüstlük kalıyor: kurtaramazsın, ama bırakabilirsin.