Чайхана

Yeşil çay, yol tozu ve tavanda tembelce kıvrılan tatlı duman kokuyor. Burada zaman akmıyor - herkes yastıklara oturmuş, kadehlerden içki içiyor ve sahne için değil, ruhun biraz rahatlaması için çalan müziği dinliyor. Etrafta kahkahalar, yorgun gözler ve her şeyin basit olduğu o nadir huzur var: biri çay döküyor, biri şarkıya eşlik ediyor, biri sessiz kalıyor, ama hep birlikte.

Ve sanki tüm Doğu bu çemberin içine sığar gibi - Ay olmadan gökyüzü gökyüzü olmaz, çayevi olmadan hayat hayat olmaz. Geri kalan her şey boş. Burada ise - kasenin üzerindeki sıcak buhar, tellerin sesi ve sonsuz “doldur” sesleri.