Ветер догнать

Aşk bazen sessizce gelmez - rüzgarla gelir, ayaklarınızı yerden keser ve kafanızdaki tüm mantıklı düşünceleri uçurur. Az önce sakin bir hava vardı, ama şimdi yelkenler şişmiş, kalbiniz eski bir teknenin motoru gibi gürültü yapıyor ve bulutlar kendiliğinden dağılıyor. Etrafındaki her şey sanki uçurumun kenarında: ya uçacak ya da düşecek. Ama uçmak o kadar güzel ki, iniş istemek korkutucu geliyor.

Bu havada elektriksel bir şey var - fırtına değil, hafif bir delilik, dünya birdenbire öncesi ve sonrası olarak ikiye bölündüğünde. Işık daha parlak hale geliyor, yıldızlar daha güçlü parlıyor ve kelimeler arasındaki sessizlik, herhangi bir itiraftan daha gürültülü. Ve geriye sadece ışığa doğru yol almaya devam etmek ve rüzgârın, nereye gittiğini anlamadan önce yönünü değiştirmeyeceğini ummak kalıyor.