Voices

Bazen hafıza zararlı bir alışkanlık gibi gelir. Sanki yer değiştirmiş, saçını boyamış, hatta yeni tabaklar almışsın, ama kaşığın bardağa değdiği sesinde yine onun sesi duyuluyor. Her şey yeni gibi görünüyor, ama nedense her sessizlikte eski “sen” var.

Şarkıda hava, söylenmemiş sözlerden titriyor: geçmişten kaçış, bir maratona dönüşüyor ve bitiş çizgisi, açmayacağına yemin ettiği o kapı. Ses sanki rüyadan geliyor gibi - yumuşak, ama içsel bir yankı bozukluğu gibi, bir türlü kapatılamayan, takıntılı. Ve sanki aşk hakkında değil, içimizde hala birinin sesi yankılanırken, gerçekten unutmanın imkansızlığı hakkında şarkı söylüyor gibi.