this is me trying

Öyle bir durum var ki, sanki yağmur altında bir başkasının evinin önünde duruyormuşsun gibi. Kimse seni kovmamış gibi görünüyor, ama içinden sırılsıklam olmuşsun. Ve kendinden çıkarabileceğin tek şey, bahaneler ya da abartılı “affet”ler değil, sadece “çalışıyorum” demek. Nokta yok, çünkü nokta, yeniden nefes almayı öğrenenler için çok kendinden emin geliyor.

Burada eski zaferler, geçmişin parlak “tekerlekleri” paslanıyor. Burada zihin bir can simidi değil, ayaklara bağlanmış bir ağırlıktır. Yine de insan kalır - titrek sesle, şaşkınlıkla ve eşikte görünmek için minik bir cesaretle. Çünkü bazen yapılabilecek en dürüst şey, güç gösterisi yapmak değil, “en azından deniyorum” diye itiraf etmektir.