mad woman

Dünyanın ne kadar kolay etiketler koyduğunda özel bir adaletsizlik var. Sadece gülümsemeyi unutursanız, hemen “kızgın”, “kendinde değil”, “yine sinir krizi geçiriyor” denir. Oysa geriye kalan tek şey, birisi elinizden tüm önemli şeyleri ustaca aldıktan sonra kalan bir avuç sessizliktir, üstelik bu kişi “sevimli bir adam” olarak kalmayı başarmıştır.

Bu şarkıda, sonunda kendini haklı çıkarmayı bırakan bir insanın soğuk sakinliği hissediliyor. Buradaki alaycılık, bıçaktan daha yumuşak kesiyor - sonsuz “uslu ol” oyunundan yorgunluk saklayan bir gülümsemeyle. Artık deli desinler - en azından aptal demesinler.