hoax

Burada aşk yanmıyor, sönüyor. Yavaşça, sigara filtresine kadar yanıp, parmaklarda kayıp kokusu bırakarak. Onda güzel olan her şey çoktan yaşandı, sonra acı, buz gibi, kaçınılmaz bir tat kaldı. Bu histerik bir tepki ya da yalvarma değil, acının neredeyse bir parça haline geldiğini kabul eden yorgun bir itiraf.

O, güneşin bulutların arkasına saklandığı, ama kimse onu geri çağırmayı akıl edemediği solmuş bir fotoğraf gibi. Kalbin birisi için değil, sadece ataletle attığı zaman. Eski bir kapının şifresini bildiğin halde yine de içeri girdiğin zaman - ihtiyaçtan değil, başka türlü yapamadığın için.

Üzücü, güzel ve biraz da utanç verici, çünkü yıkım bile bu kadar nazik ses çıkarabilir.