Back from the Edge

Bazen hayat, sürekli “yeniden başla” düğmesine basarak oynadığın bir oyun gibi olur, sadece biraz daha fazla yara izi ve biraz daha az saflık ile. Önce kafandaki şeytanlar kuralları dikte eder, sonra sessizlik olur ve birdenbire tüm bu gürültünün altında, bir yerlerde, yıldızı elleriyle yakalayabileceğine inanan o çocuk hala nefes alıyor. Artık parmakları çiziklerle dolu ve inancı acıyla karışık olsa da, adımları daha emin hale geliyor.

Bu, uzun bir fırtınadan sonra eve dönmek gibidir - çıplak ayakla, sırılsıklam, ama hayatta. Abartısız, kurtarıcılar olmadan. Sadece düşmemeyi seçen bir insan.