STO TYSIĘCY ŁEZ

Bazen metropol, trafik sıkışıklığıyla değil, pencereler arasındaki sessizlikle baskı yapar. Her şey yerli yerinde gibi görünüyor - iş, ritim, paket kahve - ama kafanda sanki senin tarafından çekilmemiş binlerce kare doluşuyor. Flaşlar, havaalanları, yanında olanlar, gidenler - ve işte hafızan boş alanı kalmamış bir sabit diske dönüşüyor. Sadece haritada kaybolmak, yabancı bir gökyüzünü yakalamak ve tekrar bir şeyler hissetmek, en azından bir damla bile olsa, istersin. Çünkü aşk bir sözleşme değil, fırtınadan sonra alınan bir nefes gibidir. Ve şehir seni senden daha iyi tanıyor olsa bile, yine de ışığı kapatabilir, ağdan çıkabilir ve kendine biraz güçsüz olmayı izin verebilirsin.