Satu Bulan

Sanki sadece bir ay geçti ama şimdiden bambaşka bir hayat gibi. Bazılarında düzenli nefes, yeni alışkanlıklar, zorlanmadan hafif bir gülümseme var. Diğerinde ise, sessizliğin şarkılardan daha yüksek sesle duyulduğu ve hatta başkasının gömleğinden gelen kokunun bile tüm bunların yaşandığına dair son kanıt gibi göründüğü o dönemdir. Dünya "başarabilen sen" ve "hala yazışmaları tekrar okuyan" olarak ikiye ayrılır. Ve yine de bu hüznün içinde bir tür yumuşaklık var. Sanki kalp kırılmıyor, sadece yavaş yavaş bırakmayı öğreniyor gibi. Umarım, kayıtsız "her şey yolunda"nın ötesinde, biraz daha beklerler - çok hızlı bir şekilde yeni bir şeye başlamazlar. En azından biraz acele etmesinler.